Rozdział 6 "Dotknij mnie"

Syriusz

W poniedziałek rano obudziłem się cholernie szczęśliwy. Myślami wracałem do wczorajszego dnia i pięknej brązowowłosej istoty. Mając ją w ramionach czułem przyjemne uczucie ciepła. Rozchodziło się po mnie z każdym jej dotknięciem. Centymetr po centymetrze. Ciężko było mi się z nią żegnać.

Nikomu jej nie oddam.

– Peter znów nie wrócił na noc – zauważyłem i spojrzałem na Rogacza, który właśnie się ubierał.

– Trzeba z nim porozmawiać. Nie wierzyłem Smarkerusowi, ale kiedy sam to zobaczyłem.. Ja pierdolę, przecież to nasz przyjaciel.

James miał rację. Peter Pettigrew to już nie ta sama osoba. Od tygodnia dziwnie się zachowuje, szuka wymówek by nie spędzać z nami czasu, a teraz od kilku nocy nie odwiedza własnego dormitorium. Do kurwy nędzy, odwiedza, ale tylko i wyłącznie wtedy kiedy nas nie ma. Dodatkowo James widział go ze Ślizgonami jak rozmawiają o czymś szeptem. Co się do jasnej cholery z nim dzieje?!

Przez to, że mieliśmy całkowicie inne plany zajęć, ciężko było nam go spotkać, ale po trzech lekcjach w końcu nam się udało.

– Tam jest. – Wskazałem brodą na osobnika właśnie minął zakręt na korytarzy i wyszedł nam naprzeciw. Chyba sam się tego nie spodziewał. – Peter.

Przestraszył się i spojrzał na nas. Chciał się wycofać, ale razem z Jamesem zagrodziliśmy mu drogę. 

– W co Ty sobie kurwa pogrywasz? – warknąłem wściekły. 

Emocje wzięły nade mną górę. Nie mogę się opanować widząc jego twarz i to jak się zachowuje w stosunku do nas. To nie jest przyjaźń.

– O co wam chodzi? – prychnął od niechcenia. 

– O gówno. Nie rób z nas idiotów, Pettigrew. 

– Dajcie mi spokój. – Cofnął się i chciał odejść, ale w tym samym momencie złapałem go za koszulkę i przybliżyłem się do niego.

– Chryste, Syriusz PUŚĆ GO! 

Dorcas. Dlaczego wybrałaś tak zły moment?

– Dorcas to nie Twoja sprawa - wycedziłem nie zwalniając uścisku. – Nie wtrącaj się.

– W tej chwili go puść – powtórzyła i gromiła mnie wzrokiem.

– Wybacz skarbie, ale nie będziesz mi mówić co mam robić – odpowiedziałem, ale mimowolnie poluzowałem uścisk przez co Peter wyrwał mi się. James patrzył na moje poczynania, ale nic nie zrobił. Wiedziałem, że to samo chodzi mu po głowie.

– Egoistyczny dupek. A Ty nic nie powiesz? – warknęła do Rogacza. – Co do jasnej cholery jest z wami nie tak? To nazywacie przyjaźnią? – Spojrzała na nas z kamienną twarzą – Myślałam, że jesteście więcej warci - dodała, odwróciła się na pięcie i poszła w swoją stronę.

Nie, nie, nie. Do jasnej cholery, znów się wszystko popieprzyło.

Nim się obejrzeliśmy, Glizdogon pośpiesznie wziął swój plecak i uciekł przed nami. 

– Miała rację – mruknął James i złapał się za głowę. –  Daliśmy dupy. – Westchnął i popatrzył w miejsce w którym jeszcze przed chwilą był Peter.

– Trzeba to odkręcić. – Spojrzałem na niego. Kiwnął głową po czym razem udaliśmy się na Zielarstwo.

Dorcas unikała nas przez cały dzień. Z tego co widziałem nie powiedziała nic swoim przyjaciółką o zaistniałej sytuacji, bo ciągle posyłały jej i nam zaciekawione spojrzenia.  Cieszyłem się, że zostawiła do dla siebie. Już i tak sam Remus nieźle dawał nam w kość.

– Gratuluję Panowie, następnym razem może jeszcze go powiesicie do góry nogami tak jak Snape’a i innych Ślizgonów? – warknął do nas, gdy opowiedzieliśmy mu całą sytuację. – Dobrze, że Dorcas się pojawiła – westchnął. – Proszę was, trzymajcie nerwy na wodzy. Nie na tym polega przyjaźń. 

Miał cholerną rację. Czasem mi się wydaje, że Lupin jest z innej epoki, bo jego mądrość przekracza jakąś szczególną granicę. Granicę do której mi i Jamesowi jest chyba dalej niż bliżej.

Co nam strzeliło do głowy, żeby się tak zachować?

Nie daliśmy mu szansy na wyjaśnienia. Jeden jest głupszy od drugiego. A prócz tego jest jeszcze coś.

Duma.

Był wieczór a my siedzieliśmy w Pokoju Wspólnym. Dziewczyny siedziały razem z nami, ale Dorcas unikała mojego spojrzenia. 

Była wściekła. Nie na Jamesa, który po tym incydencie szybko ją znalazł i przeprosił. Była wściekła na mnie, że JA tego nie zrobiłem.

Nie przeprosiłem jej.

Nigdy nie przepraszałem żadnej dziewczyny. Moje relacje z nimi dotyczyły tylko i wyłącznie aspektu fizycznego, o czym bardzo dobrze wiedziały i nie oczekiwały serduszek, kwiatków i tego całego romantyzmu, który się wokół tego roztacza. Nie wiedziałem jak się za to zabrać. Przecież jeśli chodzi o uczucia to jestem nowicjuszem. Bądź co bądź stwierdziłem, że najpierw sprawę załatwię z samym Peterem. To jemu jestem winny większe przeprosiny. 

Wszedł do Pokoju Wspólnego, a swoje kroki od razu skierował w moją stronę. 

Wstałem i byłem gotowy na konfrontację, która miała zaraz nastąpić. Ku mojemu zdziwieniu Peter podszedł do mnie i zamiast mi nawrzucać, albo chociaż przywalić to przytulił mnie po bratersku. W pierwszej chwili byłem w szoku, ale potem odwzajemniłem uścisk przyjaciela.

– Przepraszam. Zachowywałem się jak kompletny kretyn – zaczął i uśmiechnął się lekko.

– Nie Ty jeden. Ja też przepraszam – powiedziałem szczerze i spojrzałem na niego.

– Czy ktoś może mi powiedzieć o co tutaj chodzi? – zapytała Marlena patrząc na nas.

– Już o nic – mruknął Peter i dosiadł się do naszego stolika. – Usłyszeć od Syriusza Blacka przeprosiny to nie lada wyczyn, więc pozwólcie, ale będę rozkoszował się tą chwilą. – Usadowił się wygodnie, a reszta wybuchnęła śmiechem. Wszyscy prócz Dorcas.

– Glizdek też chciałem Cię przeprosić.. – zaczął Potter, ale już go nie słuchałem. Zauważyłem jak brązowowłosa szepcze coś do Lily, wstaje i udaje się do swojego dormitorium.

Miałem swoją szansę. 

Po chwili wstałem z zamiarem udania się za nią. Lily Evans patrzyła na mnie, ale nie potrafiłem rozgryźć jej spojrzenia. 

– Powodzenia – mruknęła w końcu i uśmiechnęła się do mnie lekko. 

Aprobata od samej Evans? Odwzajemniłem uśmiech i puściłem jej oko. Wspiąłem się po schodach i stanąłem przed drzwiami. Poczułem lekki ucisk w żołądku, ale nie przejąłem się tym.

Zapukałem.

Dorcas

Czego ja się spodziewałam? Syriusz Black nie liczy się z uczuciami innych. Peter to tylko szczęśliwy wyjątek. Gdyby on nie wyciągnął pierwszy ręki to zapewne Black nadal traktowałby go jak powietrze. 

Pieprzony egoista.

Ale i tak Cię do niego ciągnie. I tak chcesz z nim być.

Mogę go zmienić? Mogę od niego wymagać tak dużo? Czy ja potrafię na tyle się poświęcić, żeby pracować nad tym wszystkim? Oboje jesteśmy popieprzeni.

Trudni, dumni i samolubni.

Leżałam na łóżku, a moje rozmyślania przerwało pukanie do drzwi.

– Idę! – krzyknęłam i z impetem je otworzyłam.

– Dorcas.

Co on tutaj robi? Stał przede mną, jedną ręką opierał się o framugę, a jego oczy świdrowały mnie na wylot.

– Mogę wejść? – dodał, a ja stałam jak oniemiała. Odsunęłam się i pozwoliłam, żeby wszedł do środka. – Dorcas ja.. – zaczął i złapał się za głowę. – Spieprzyłem sprawę. Miałaś rację, jestem egoistą. – Zbliżył się do mnie i pogłaskał po policzku. – Ale tylko Ty mnie pobudzasz do tego, żeby to zmienić. Dla Ciebie chce się zmienić – szepnął a jego usta były bardzo blisko moich – Wybacz mi.

Nie musiał nic więcej mówić. Wpiłam się zachłannie w jego usta a moje ręce zaczęły rozpinać mu koszulę. Pragnęłam go tak mocno, chciałam poczuć, że należy do mnie. Syriusz pośpiesznie zdjął ze mnie bluzkę i oboje padliśmy na łóżko. 

Chciałam zasmakować każdy minimetr jego ciała. Jęknęłam, gdy poczułam jak jego ręka dostaje się pod stanik i masuje moją pierś. Siedziałam na nim okrakiem i czułam jego wzwód, co jeszcze bardziej mnie nakręcało. 

On mnie nakręcał.

Był tak męski, tak pewny siebie. 

Był  m ó j.

Przerwał na chwilę pocałunki by odwrócić mnie tak, że teraz ja byłam pod nim. Nasze języki znów złączyły się w namiętnym tańcu, a moje ręce błądziły po jego umięśnionym torsie. Nim się obejrzałam Syriusz zdjął resztę mojej garderoby prócz koronkowych majteczek. Nie pozostałam mu dłużna i też pozbawiłam go spodni.

– Jesteś taka piękna – szepnął chrapliwym głosem i zaczął całować i ssać moje sutki, które pod wpływem jego dotyku twardniały. 

Chryste, jak przyjemnie.

Poczułam jak jego ręka wędruje do mojej kobiecości. Zaczął pieścić moją łechtaczkę, a z moich ust wydobył się jęk rozkoszy. Zataczał kółka, nie przestawiając bawić się moimi piersiami. Byłam tak cholernie podniecona. Moje jęki były jeszcze głośniejsze kiedy wsadził we mnie palec, a potem drugi i zaczął nimi szybko poruszać, a kciukiem ciągle masował łechtaczkę.

Boże, jaka jestem mokra.

Żaden mężczyzna nie doprowadził mnie do takiego stanu. 

Zdjęłam jedną rękę z pleców mojego kochanka i dotknęłam jego przyrodzenia, które pod wpływem mojego dotyku jeszcze bardziej twardniało. Był duży. Wsadziłam rękę pod jego bokserki i zaczęłam jeździć ręką w górę i w dół. Na zamianę pociągałam mocniej i lżej. Z jego ust wydobył się jęk. Był taki twardy. 

Syriusz spojrzał na mnie, a jego oczy błyszczały z podniecenia.

– Jesteś pewna? – zapytał mnie a ja wiedziałam co ma na myśli.

– Och, do dzieła ogierze. – Uśmiechnął się szelmowsko, zdjął bokserki i wyciągnął z kieszeni spodni prezerwatywę. 

Wszedł we mnie powoli. Dał mi moment, żebym przyzwyczaiła się do jego penisa, po czym przyśpieszył, a z mojego gardła wydobywały się jęki. Poruszał się we mnie coraz szybciej, a ja czułam, że jeszcze trochę i doprowadzi mnie do orgazmu. Jego ruchy były szybkie i pewne, a jedną ręką ciągle masował moje nabrzmiałe piersi.

Był tak mocno dominujący.

Wcale się nie dziwie, że dziewczyny z którymi sypiał, chodziły potem za nim cały czas i błagały o to by chociaż jeszcze ten jeden raz się z nimi spotkał.

Nie rozumiałam tego.

Teraz do jasnej cholery rozumiem. 

Moje ręce na zmianę wędrowały do jego pleców i pośladków. Czułam jak jestem na skraju rozkoszy. Krzyknęłam głośno, kiedy poddawałam się orgazmowi. Po chwili poczułam jak Syriusz też szczytuje. Oboje oddychaliśmy ciężko. Syriusz pchnął jeszcze parę razy i wyszedł ze mnie kładąc się obok.

– Meadowes, jesteś niesamowita – mruknął i przytulił mnie do swojej piersi. Wtuliłam się w niego i próbowałam zapanować nad oddechem.

– Vice versa, ogierze – westchnęłam i uśmiechnęłam się gdy poczułam, że głaska mnie po włosach. – Co teraz będzie? – zapytałam podnosząc się i spojrzałam mu prosto w oczy. Uśmiechnął się i przyciągnął mój podbródek do siebie.

– Teraz się ubiorę i wrócę do siebie – szepnął, ale widząc moją minę od razu się zreflektował. – Och, skarbie. Żartowałem. Nie mógłbym Ci tego zrobić. Jesteś teraz moja – Pocałował mnie czule.

Jesteś teraz moja.

Jestem. I jestem najszczęśliwszą dziewczyną pod słońcem. 

Dziewczyną Syriusza Blacka.

Przyznam szczerze, że pierwszy raz pisałam akcję tak erotyczną. Praktycznie chciałam, żeby ten rozdział był przesycony seksem, bo taka właśnie moim zdaniem jest relacja Syriusza i Dorcas. Przesycona namiętnością.Kochani, chciałabym Wam przy okazji życzyć Szczęśliwego Nowego Roku i żeby wszystkie Wasze marzenia się spełniły.Buziaki, do następnego!