Rozdział 2 "Układanka z uczuć"

Syriusz

Jasna cholera. Prawie ją pocałowałem. Chciałem musnąć delikatnie jej usta, a potem jakby nigdy nic wpić się z całą brutalnością i energią jaka we mnie buzuje kiedy jestem przy niej. 

Black, weź się w garść.

Idąc korytarzem czułem na sobie wzrok damskiej części Hogwartu. Ogólnie rzecz biorąc nic a nic mnie to nie obchodziło. Myślałem o niej. Nie mogę się na niczym innym skupić, ani na kim innym skupić. Pierwszy raz w życiu zdarza mi się coś takiego. To chore. Czy właśnie to czuje Jimmy za każdym razem kiedy jest przy Evans?

– Czasem naprawdę nie masz zielonego pojęcia kiedy się zamknąć przyjacielu.

Byłem wkurzony. Na niego, na siebie. Moje uczucia wciąż się nie uspokoiły po rozmowie z brązowowłosą. Cholerny Potter musi robić ze wszystkiego igły-widły. 

– Przestań, Rogacz. Lepiej powiedz co wymyśliłeś.. Albo może nie przy mnie. Chyba naprawdę wolę trzymać się od tego z daleka.

Kochany Remus. 

Nim się obejrzeliśmy wyszedł z Pokoju Wspólnego, a swoje kroki skierował zapewne do biblioteki.

– Zamieniam się w słuch.

– Łajnobomby i Argus Filch. Mówi Ci to coś?

– Zaczyna się ciekawie. A tak w ogóle gdzie Glizdogon?

– A bo ja wiem? Jakoś dziwnie się zachowuje, nie uważasz?

– Nie zwróciłem uwagi.

– A na co ostatnio zwracasz uwagę?

– Przeginasz.

– Umówiłeś się z nią?

– Nie.

– Bo?

– Daj spokój. 

– Lecisz na nią, a ona na Ciebie. W czym problem?

– Odpieprz się.

Po tej minie wiedziałem co myśli. Uważa, że jestem kompletnym idiotą i nie daje sobie szansy na szczęście. 

Nie daje szansy uczuciom.

Między mną a Jamesem Potterem jest jedna zasadnicza różnica. On ma szczęśliwą, kochającą rodzinę. Ma ojca i matkę, którzy nieba mu uchylają, ma kuzynów i kuzynki, których żaden by się nie powstydził. Ma ciepło, którego ja nigdy nie miałem. 

Prawdę mówiąc dopiero zaznałem je dwa miesiące temu. Kiedy uciekłem z mojego rodzinnego domu i przeprowadziłem się do Potterów. Do końca życia będę wdzięczny rodzicom Rogacza za to co dla mnie zrobili. Za to, że traktują mnie jak drugiego syna. Mimo, że mnie i Jamesa nie łączą więzy krwi, jest między nami namacalna więź. To po prostu jest mój prawdziwy brat. 

Wszyscy Blackowie popierają Voldemorta. Ja wraz z moją kuzynką Andromedą i wujem Alfardem jesteśmy czarnymi owcami tej rodziny. Porzuciliśmy wszystko co łączy nas z osobnikami pokroju moich rodziców - Oriona i Walburgi, mojego brata - Regulusa, a także kuzynostwa - Bellatrix i Narcyzy.

Kiedy w twoim rodzinnym domu za każdy odmienny pogląd dostajesz klątwą Cruciatus trochę inaczej patrzysz na życie. Inaczej patrzysz na relację, które tworzysz i inaczej patrzysz na ludzi.

Zastanawiasz się komu tak naprawdę ufać.

– James! – Odwróciliśmy się do osobnika, który zmierzał w naszą stronę. 

Sam Angus Campbell.

– Siemasz Angus. Jak się trzymasz? – zapytał mój przyjaciel i wyciągnął do niego rękę, a ja poszedłem za jego przykładem.

– Świetnie! Lekarstwo Remusa to najwspanialsza rzecz jaką było mi kiedykolwiek poznać. Słuchaj, tak w ogóle to gratuluje zostania nowym kapitanem naszej drużyny! Jakoś wczoraj kompletnie zapomniałem Ci o tym powiedzieć.. I przede wszystkim chciałem zapytać o pierwszy trening i kiedy odbędzie się nabór na nowego ścigającego i pałkarzy. Myślałeś już coś na ten temat? 

No tak. James Potter – nowy kapitan drużyny Gryfonów. Myślałem, że rozniesie pokój kiedy dostał list, a także odznakę. Popisywał się przede mną prawie tak samo jakbym był Evans. Zaśmiałem się. Arogancki dupek.

– A dziękuje dziękuję mój przyjacielu. Możesz przekazać wszystkim, że nabór rusza w sobotę. Co do godziny to dam jeszcze znać.

– Załatwione. Dobra chłopaki, lecę znaleźć moją ukochaną, bo zapewne zaraz rozszarpie mnie na strzępy, jeśli w ciągu paru minut nie udobrucham ją i przeproszę, że zamiast spędzić z nią pierwszy dzień szkoły to wybrałem libację alkoholową z kumplami. Do później! – Mrugnął porozumiewawczo i przybił nam piątki. 

Mówiłem już, ze Ang to porządny gość? Wczoraj, zamiast słuchać paplaniny blondynki i jej przyjaciółek, wpadł do nas z Ognistą, by uczcić nasz powrót do Hogwartu.

– No to może wróćmy do twoich problemów miłosnych, co Łapciu?

– Potter, do jasnej cholery, odczep się ode mnie. Nie mam żadnych problemów miłosnych, zrozumiano? – warknąłem zły i uciąłem temat. Ile można wałkować to samo? Chyba oszalał.

– Jak chcesz, ale ja to nie Lunio, który Ci odpuszcza. Wrócimy do tej rozmowy, a teraz słuchaj, wziąłem ze sobą parę łajnobomb. Ty odciągniesz Panią Norris i Filcha, a ja przelewituje je do jego gabinetu. Takie uroczyste powitanie, wchodzisz w to?

– Głupie pytanie Rogaś. Kiedy?

– W przerwie obiadowej.

– Namówiłeś mnie.

Dorcas

– Chcesz się zgłosić do drużyny Gryfonów? Dor, to świetnie! Od dawna wiedziałam, że to Ty powinnaś być trzecią ścigającą, poza tym wszystkie znamy Twoje umiejętności. Ang mówił, że w ten rok będzie ciężki, każda drużyna ma naprawdę dobrych zawodników, no ale przecież doskonale sobie z tym wszystkim poradzisz! 

Marlena gadała jak najęta. Przyznałam się dziś dziewczynom, że chcę grać. Zawsze chciałam, ale miałam jakiś wewnętrzny opór. Nie wiem czy chodziło o to, że mogę być jedyną dziewczyną w drużynie, czy o to, że przejmuje się, że zostanę wyśmiana. Oprócz tego teraz dochodzi jeszcze Black. Będę musiała z nim współpracować.

Dam radę.

Pokaże mu, że nie jestem jedną z tych bezwartościowych dziewczyn, które obraca w swoim łóżku. Mam swoje własne wartości i życie, które nie kręci się wokół Syriusza Blacka. 

Nie jestem jedną z jego zabawek. Nigdy nie będę.

– Gratuluję Dor. Jestem pewna, że powalisz ich na kolana – szepnęła Mary i ścisnęła mnie za rękę. 

Jest cudowna. Troskliwa, szczera, przyjacielska i tak słodko nieśmiała. Druga połówka Remusa Lupina, który podoba jej się od.. zawsze. Nigdy z nikim nie była na poważnie. Czeka na księcia na białym koniu.

Naiwna.

– Angus gdzieś Ty się podziewał?! Zniknąłeś na cały wieczór, na śniadaniu Cię nie widziałam i pojawiasz się dopiero teraz?

– Skarbie przepraszam. Zachowałem się okropnie. Pomyślałem, że dawno nie widziałaś się przyjaciółkami i chciałyście porozmawiać, a ja bym tylko przeszkadzał. Wybacz mi, proszę. Nawet zezłoszczona pięknie wyglądasz.

Campbell doskonale wie jak radzić sobie z naszą przyjaciółką. Wie co dziewczyna chce usłyszeć i co zrobić, żeby się na niego nie gniewała. Jest w niego tak bardzo wpatrzona. A on w nią. Są razem od dwóch lat. Widziałam, że McKinnon jest już udobruchana. Boczyła się jeszcze przez chwilę po czym wpadli w pocałunkowy amok. 

– Angus, kiedy są zapisy do drużyny? – zapytałam starając się na nich nie patrzeć. 

Chłopak objął swoją dziewczynę i odwrócił się w moją stronę.

– W sobotę. Chcesz się zgłosić Dorcas?

– Może. Nie wiem. Pytam po prostu. 

Przecież nie mogłam mu powiedzieć wprost, że tak. Zaraz wszystko powie Huncwotą. To ma być niespodzianka.

– Zapraszamy! Byłabyś świetną ścigającą! Nie raz przecież w te wakacje pokazałaś klasę – mruknął do mnie porozumiewawczo na co uśmiechnęłam się do niego. 

Pod koniec lipca razem z Lily i Mary pojechałyśmy do domku letniskowego Leny w Hiszpanii. Angus też tam był. Często graliśmy razem w quiddicha, Campbell był w szoku widząc moje umiejętności. Nauczyłam go paru sztuczek, a on nie pozostał mi dłużny. 

Wiedział, że chcę być w drużynie. Muszę wszystkim pokazać na co mnie stać.

– Mary, chodźmy na Zaklęcia. Pewnie Lily już na nas czeka.

Ruszyłyśmy w stronę klasy i nie myliłam się. Lily już na nas czekała, lecz obok niej stał nie kto inny jak Severus Snape.

– Nie chcę z Tobą rozmawiać Severusie.

– Lily, proszę wybacz mi. Wiesz przecież, że nie chciałem, proszę..

– Nie. Idź już do swoich przyjaciół śmierciożerców.

– Głuchy jesteś? Zmiataj stąd – warknęłam.

Jak ja nie cierpię Severusa Snape'a. Nigdy nie rozumiałam jak Lily mogła się z nim przyjaźnić. Jest nikim więcej jak cynicznym gnojkiem, który uwielbia Czarną Magię i razem ze swoimi kumplami Ślizgonami popiera Czarnego Pana. 

– Zamknij się, to nie z Tobą rozmawiam Meadowes.

– Nie obrażaj mojej przyjaciółki Snape! Wynoś się!

Lily była wściekła. Od zawsze wiedziała, że ja i Snape nie przepadamy za sobą. Znosiłam jego towarzystwo tylko i wyłącznie ze względu na nią i on robił to samo. Teraz wszystko się zmieniło. Żadne z nas nawet już nie myśli o tolerowaniu tego drugiego.

– Policzę się z Tobą Meadowes.

– Grozisz mi, Snape? – Podeszłam do niego z wyciągniętą różdżką, skierowaną w nos Ślizgona. W tym samym momencie w którym to powiedziałam przyszli James, Syriusz i Remus. Usłyszeli to. Rogacz i Łapa od razu skierowali się w naszą stronę.

– Co tutaj się dzieje? Panno Meadows! Proszę schować różdżkę! Odejmuje Gryffindorowi 10 punktów i zapraszam na szlaban dziś wieczorem. Wchodźcie do klasy.

– Panie profesorze, to nie jej wina tylko Smarkerusa, poza tym..

– Panie Potter cisza! Czy chce Pan odbyć szlaban razem z Panną Meadowes? W takim razie zapraszam również wieczorem do mojego gabinetu. A teraz siadajcie. Już!

Szlaban z Jamesem Potterem już na drugiej lekcji w nowym roku szkolnym. 

Brawo Meadowes.

– Gratuluję Rogaś, to twój pierwszy szlaban od wielu lat. Beze mnie.

Syriusz Black poklepał swojego przyjaciela i spojrzał na mnie. 

Żałował.

Ale czego żałował? 

Tego, że nie odezwał się pierwszy, głupia. James go uprzedził.

Odwróciłam się i spojrzałam na Lily. Współczuła mi całym sercem. Wiedziała, że zrobiłam to dla niej. Wiedziała też to, że teraz już nie odpuszczę Severusowi Snape'owi. W klasie usiedliśmy na swoich miejscach, ale na niczym nie potrafiłam się skupić. 

Po raz pierwszy będę sam na sam z Jamesem Potterem. Czego mogę się po nim spodziewać? 

Marlena zawsze mówiła, że powinnyśmy poznać bliżej Huncwotów. Jej to się udało dzięki związkowi z Angusem, ale z nami to już nie było takie proste. Powód był jeden. Lily Evans i jej niechęć do Pottera. Zresztą do Blacka też. Kiedy okularnik był w pobliżu i próbował umówić się z nią na randkę dostawała białej gorączki. Ja tam nic do niego nie mam. Nie znam go za dobrze, ale wydaje mi się, że on naprawdę chciałby zacząć spotykać się z moją przyjaciółką. Może mu się kiedyś uda. Może. Kiedyś...

Faktem jest jednak to, że James nie powinien mieć tego szlabanu. Nic, ale to absolutnie nic nie zrobił. Stanął tylko w mojej obronie. 

Powinnam przeprosić go i powiedzieć, że nie musi iść tam ze mną. I przy okazji podziękować.

Zajęcia szybko się skończyły. Widziałam jak Huncwoci wychodzą, więc wrzuciłam do torby wszystkie rzeczy i poszłam za nimi, lecz to co się stało przerosło moje najśmielsze oczekiwania. 

– James, dziękuje za to co zrobiłeś dla Dorcas. Nie musiałeś, ale jednak postawiłeś się w jej obronie. Czasem jednak masz trochę oleju w głowie.

Lily Evans na pewno się czymś odurzyła, albo niedawna sytuacja naprawdę zrobiła na niej nie małe wrażenie. James Potter był prawdopodobnie w takim samym szoku co ja. 

– Nie ma sprawy Lily. Zawsze chętnie pomogę. 

Nie wierzę. Potter czuł się zmieszany. Nigdy go takiego nie widziałam. Moja przyjaciółka uśmiechnęła się lekko i mruknęła, że musi uciekać na Numerologię, na którą ani ja ani nikt z obecnych nie uczęszczaliśmy.

– James, Lily ma rację. Chciałam sama Ci podziękować, ale.. jej zachowanie chyba jeszcze bardziej zaskoczyło mnie niż Ciebie. – Uśmiechnęłam się do niego i zwróciłam uwagę, że Łapa mi się przygląda. – Nie musisz iść dziś ze mną na ten szlaban. Wytłumaczę..

– Wyluzuj Dor. Będzie fajnie. Do zobaczenia później.

Poszli w stronę Wielkiej Sali. Mary zawstydzoną obecnością Remusa dopiero ocknęła się i spojrzała na mnie. Patrzyłam na Blacka jak idzie razem z przyjaciółmi. 

Odwrócił się i spojrzał na mnie ostatni raz, dopóki Rogacz nie powiedział czegoś co go zdenerwowało. Odwarknął mu tylko i zaczęli wymianę zdań. Potem zniknęli za zakrętem. 

Rozdział miał się pojawić w czwartek, ale stwierdziłam, że z okazji dzisiejszych Mikołajek opublikuje go dzisiaj! Przede wszystkim chciałam bardzo, ale to bardzo podziękować za miłe słowa pod ostatnim postem - jesteście najlepsze! <3 I mam ogromną nadzieję, że zostaniecie tutaj na dłużej, ponieważ ja zamierzam - prawdę mówiąc jestem już u schyłku części pierwszej i mogę Wam obiecać, że będzie się działo ;) Oczywiście ciągle coś poprawiam i przed samą publikacją czytam sto razy ten sam rozdział.. No cóż, kochani moi do następnego w takim razie!