Rozdział 12 "Brudne gry"

Syriusz

Bawiłem się doskonale.

A przynajmniej tak sobie wmawiałem.

– Och Syriuszu! Zrób to jeszcze raz! – zapiszczała Gryfonka, która leżała wyczekująco w moim łóżku. Jak prosiła tak zrobiłem. Zatańczyłem dla niej i już miałem zamiar przejść dalej, kiedy w oknie zauważyłem sowę, która należała do mojego wuja Alpharda.

– Wyjdź – poleciłem dziewczynie, wstałem i zabrałem od sowy liścik. Gryfonka spojrzała na mnie z wyrzutem, ale wstała i zamknęła za sobą drzwi.

Syriuszu,

Skoro ten list trafił w Twoje ręce, oznacza to tylko jedno - moją śmierć. Żałuję, że nie mogliśmy spędzić ze sobą więcej czasu i że nie wychowałeś się w normalnej, kochającej rodzinie. Chcę, żebyś pamiętał jak wiele znaczy miłość i przyjaźń, bo to dwa najważniejsze filary życia. Nie przejmuj się moją śmiercią, wiadome było, że prędzej czy później zginę z rąk Śmierciożerców. Tak naprawdę byłeś mi jedyną bliską rodziną, dlatego cały mój majątek, a także motocykl zostawiam Tobie. Na dobry start po ukończeniu szkoły. Bądź silny.

Wuj Alfard Black

Usiadłem na łóżku i westchnąłem głośno. Kolejne złe wieści. Byłem tak wkurwiony. Straciłem wuja, który był moją jedyną rodziną z krwi i kości. Zacisnąłem dłonie w pięść. Lord Voldemort rośnie w siłę, każdy czarodziej i czarodziejka są zagrożeni. 

– Stary, wszędzie Cię szukałem.. Co się stało? – James Potter usiadł koło mnie i wpatrywał się zaciekawionym wzrokiem.

– Mój wuj nie żyje – odpowiedziałem i popatrzyłem na przyjaciela. 

Jest mi tak cholernie ciężko.

– Syriuszu.. Bardzo mi przykro, naprawdę. Pamiętaj, że zawsze możesz na mnie liczyć. - Rogacz poklepał mnie po plecach i uśmiechnął się zachęcająco.

Jak dobrze, że go mam.

– Może urwiemy się dziś z lekcji? Napijemy się Ognistej, polatamy na miotłach.. – kontynuował.

– Dzięki stary, ale następnym razem. Gdybyśmy znów opuścili lekcje u McGonagall jestem pewien, że w następnym roku nie dopuści nas do Owutemów.

– W sumie racja. No to zbierajmy się. – Skierowaliśmy swoje kroki na lekcję Transmutacji. Nie potrafiłem się na niczym skupić. Po drodze zauważyliśmy Lily, która próbowała porozmawiać z Dorcas.

Na marne.

Brązowowłosa wpatrywała się w rudowłosą pustym wzrokiem. Słuchała z wielką łaską tego, co dziewczyna ma do powiedzenia.

– Dor, porozmawiaj ze mną. Przecież mogę Ci pomóc.. 

– Nie możesz. Daj mi spokój Evans, ile razy jeszcze będę musiała Ci to powtarzać? 

– Nie odpuszczę. Jesteś moją najlepszą przyjaciółką. – Rudowłosa próbowała złapać Dorcas za rękę, ale ta tylko odsunęła się.

– To znajdź sobie nową. Ja Ciebie nie potrzebuję. – Widziałem jak z oczach Lily zbierają się łzy, a po chwili jedna po drugiej zaczęły spływać po jej policzkach.

– Dlaczego nam nie powiedziałaś o śmierci Twojego taty?

Colin Meadowes.. nie żyje?

– Bo nie powinno to was obchodzić. Evans, zejdź mi z oczu.

Złość ze mnie kipiała. Dzisiejszy dzień należał do jednych z tych, o których wolałoby się nie pamiętać. Meadowes odwróciła się na pięcie zostawiając Lily, do której czym prędzej popędził James. 

Za to ja zdecydowanym krokiem podszedłem do Dorcas, złapałem ją za ramię i wepchnąłem do pustej klasy tuż obok. Brązowowłosa prawie od razu wyrwała się z moich objęć i podeszła do parapetu. Pożerałem ją dosłownie wzrokiem. Była tak cholernie pociągająca. 

– Jesteś cholernie irytującą babą, Meadowes – warknąłem.

– Odezwał się wielki Pan Black. – Podszedłem do niej. – Coś mi się wydaje, że zamiast marnować na mnie czas, powinieneś poszukać sobie nowej dziewczyny – wysyczała. – Teraz.

– Sama mnie znajdzie, swoją drogą tak jak inne.. – Podszedłem jeszcze bliżej tak, że nasze nosy prawie się stykały.

– Och, zamknij się.

To co stało się później całkowicie mną owładnęło. Nie wiem kto pierwszy pocałował kogo.

 

Tak mocno jej pragnąłem, że nic więcej się nie liczyło. Podniosłem ją do góry i posadziłem na parapecie. Błądziła rękoma po całym moim ciele, aż w końcu zaczęła mi rozpinać pasek od spodni. Nasze pocałunki były tak cholernie zachłanne, potrzebujące. Rozerwałem jej bluzkę i zacząłem całować jej cudne piersi. Nic się nie zmieniło. Nadal jestem cały jej. Kiedy w nią wszedłem uczucie pochłonęło mnie całkowicie. Jęczała, a ja ruszałem się szybciej. Czułem, że już jest na krawędzi rozkoszy.

– Dojdź do mnie, Meadowes – szepnąłem jej do ucha, a dziewczyna jak na zawołanie zaczęła szczytować.  Parę chwil po niej też doszedłem. Ostatnie tygodnie były koszmarem. Właśnie jej potrzebowałem. 

Zapinałem rozporek, kiedy usłyszałem jak drzwi od klasy się otwierają. Dorcas zeskoczyła z parapetu i zaczęła szybko zapinać bluzkę.

– Wszędzie Cię szukam, a Ty.. – James stanął jak wmurowany widząc nas po ostrym seksie. Dorcas czym prędzej doprowadziła się do porządku, wzięła swoją torbę i wyszła z klasy.

– Co Ty kurwa wyprawiasz? – zapytał mnie przyjaciel, ale nie odpowiedziałem mu. 

Wyminąłem go i zmierzałem do łazienki.

Co to kurwa było?

Przemyłem twarz wodą i spojrzałem w lustro. Pierwszy raz od tygodni poczułem, że... żyję. James wszedł za mną. 

– Chyba już nic z tego nie rozumiem – mruknął  i spojrzał na mnie.

– Uwierz mi brachu, ja też nie – powiedziałem i jeszcze raz przemyłem twarz. Co we mnie wstąpiło? A przede wszystkim, dlaczego ona mi na to pozwoliła? 

– Zamierasz z nią o tym porozmawiać?

– Nie. Tak. Nie wiem – odparłem, na co mój przyjaciel pokiwał tylko głową. Nie kontynuował tematu.

Swoje kroki skierowaliśmy do klasy. Lekcja dłużyła mi się niemiłosiernie. Kątem oka spoglądałem na Dorcas, która siedziała z tyłu. Wyglądała na kompletnie niezainteresowaną lekcją, ani tym co się wokół niej dzieje. Widziałem po jej minie, że myśli o czymś zawzięcie. 

Co dziś we mnie wstąpiło? 

Śmierć wuja Alpharda wywołała we mnie tak złe emocję, że musiałem coś zrobić. Potrzebowałem kogoś. 

Jej.

W dodatku śmierć jej taty..

Po południu poszliśmy na trening quidditcha, latanie zawsze pomaga mi przezwyciężyć złe emocję. Ale nie tym razem. Tym razem moje myśli odbiegały tak daleko, że sam nie wiedziałem na jakim świecie żyję. Musieliśmy też znaleźć w końcu nowego ścigającego, bo księżniczka Meadowes przestała grać w quidditcha. Po skończonym treningu podszedł do mnie Rogacz.

– Lily na nas czeka. Chodź. - Poszliśmy do Pokoju Wspólnego, w którym czekała już na nas rudowłosa. Zobaczyła nas i uśmiechnęła się lekko.

Ten uśmiech coś oznaczał.

– Hej, może usiądziecie. – Wskazała na kanapę obok nas i sama usiadła na fotelu. – Więc.. Wiem, że nie powinnam was o to prosić.. ee.. domyślam się, że się nie zgodzicie.. no i.. 

– Lily – szepnął ciepłym głosem Rogacz i złapał ją za rękę. – Co możemy dla Ciebie zrobić?

Lizus.

– Dowiedziałam się gdzie jest ten cały Klub Pojedynków. Wstęp mają tylko i wyłącznie czarodzieje czystej krwi. Wiem też, że Dorcas dziś tam będzie. Proszę, zróbcie to dla mnie i idźcie tam. Dowiedźcie się po co tam idzie. To dla mnie szalenie ważne.

Świetnie. Dziś jest pełnia, Lunatyk nasz potrzebuje, a ja mam łazić za moją ex-dziewczyną z którą właśnie przed chwilą uprawiałem dziki seks, po przerażających klubach, gdzie zabijają się czarodzieje.

– W porządku Lil. Zrobimy to. 

H a l o ? Czy ktoś pytał mnie o zdanie? Nie. Oczywiście, że nie, bo przeklęty Potter zrobi wszystko dla Evans. Zacisnąłem mocniej wargi i nie odezwałem się słowem.

– Dziękuję. Nie wiem co wym zrobiła bez takich przyjaciół jak wy. – Uśmiechnęła się i pocałowała Jamesa i mnie w policzek.

Wywróciłem oczami. Ten plan był jedną wielką pomyłką.

Dorcas

Szłam korytarzem, kiedy nagle ktoś wepchnął mnie do pustej klasy. Szybko wyciągnęłam różdżkę, lecz gdy odwróciłam się to poznałam nieznajomego. Co oni mają z tym wpychaniem do pomieszczeń?!

– Jasna cholera, Black! Nigdy więcej tak nie rób – zagroziłam i schowałam różdżkę na swoje miejsce. Ciągle walczyłam, by mój oddech uspokoił się po ostatnim incydencie. Jasna cholera, przecież mam trzymać się od niego z daleka.

– Złość piękności szkodzi – mruknął i zamknął drzwi. – Dziś organizowane są walki. Będzie tam Greengrass. Doskonała okazja, żeby trochę powęszyć. – Usiadł na ławce i spojrzał na mnie – Piszesz się na to?

Wpatrywałam się w młodszego Blacka. Regulus był przystojny i miał szalenie ciekawą osobowość. Moja zła część natury w jakiś sposób fascynowała się nim. Był intrygujący, przez przeciwności jego charakteru ciężko było go zdefiniować. 

Jednocześnie ogień i lód. Dobro i zło.

– O której?

– Po dziesiątej przy Jednookiej Czarownicy, ubierz się elegancko. I uważaj, żeby nikt Cię nie zauważył.

– Jasna sprawa – odpowiedziałam i skierowałam się do wyjścia.

– Meadowes.

– Czego?

– Gdybyś używała wszystkich swoich emocji to myślę, że mógłbym Cię nawet polubić. – Spojrzałam na niego zdziwiona, lecz nim mogłam cokolwiek odpowiedzieć, Regulus wyszedł z klasy.

– Dlaczego zostałeś śmierciożercą? – spytałam, gdy szliśmy ciemną ścieżką w Hogsmeade.

– Interesuje Cię to? – Jego brwi uniosły się do góry.

– W sumie to nie. – Wzruszyłam ramionami nie spoglądając na niego. Regulus odezwał się dopiero po dłuższej chwili.

– Nie miałem wyboru.

Znów mnie zaintrygował. Dlaczego? Widziałam to, że był inny. Nie taki jak reszta tych plugawych sukinsynów. Pewnie, gdyby moje uczucia pracowały w normalny sposób, zaczęłabym go o to wypytywać, ale mój obecny stan zignorował to. Doszliśmy do Chaty w której odbywały się pojedynki. Pociągnęłam za klamkę, ale drzwi były zamknięte.

– Alohomora! – Drzwi się nie otworzyły. – Jak mamy tam wejść? – warknęłam odwracając się do Regulusa.

– Krew – odpowiedział. Wyjął mały scyzoryk z kieszeni i wbił sobie w palec z którego od razu zaczęła sączyć się krew. Przejechał ręką po drzwiach, które zaskrzypiały i otworzyły się na oścież. – Sprawdzana jest czystość krwi – sprecyzował i pozwolił mi wejść pierwszej.

Moim oczom ukazał się ogromny tłum czarodziejów i czarownic. Część siedziała przy barze i śmiała się głośno pijąc Ognistą. Jednak główną atrakcją było co innego. Mianowicie na środku rozciągał się ogromny podest na którym walczyli ze sobą czarodzieje. To nie były byle jakie pojedynki. Wszędzie widać było mnóstwo krwi, a nawet paru miejscach można było dostrzec pourywane palce. 

Istna rzeź.

Podeszliśmy do baru i zamówiliśmy dwie szklanki whisky. Odwróciłam się i zobaczyłam go. Wysoko nad platformą siedział sam Clyde Greengrass. W tym samym momencie podszedł do nas jeden z ochroniarzy.

– Pan Greengrass już na was czeka – zakomunikował i wskazał ruchem ręki byśmy poszli za nim. Weszliśmy po schodach na piętro, a naszym oczom ukazała się prywatna sala z widokiem na cały klub. W pomieszczeniu stały trzy czerwone kanapy i fotel na którym siedział Greengrass, a obok niego Barty Crouch Jr. Na stole leżał jeszcze ktoś.

– Meadowes, Black! Zapraszam, rozsiądźcie się. Zapowiada się ciekawy wieczór - mrugnął do nas i wskazał na kanapy. Usiadłam na jednej a Regulus na drugiej. – Jak się bawisz droga Dorcas?

– Znośnie.

Gdybym mogła wstałabym teraz i od razu go ukatrupiła. Moja nienawiść względem jego wzmaga się za każdym razem kiedy muszę oglądać jego obrzydłą mordę. Uśmiechnął się cynicznie i skierował twarz w stronę ciemnowłosego.

– Black, co z Rosierem? Łatwo poszło? – Reguls podniósł szklankę do góry i uśmiechnął się.

– Zbyt łatwo. Nie musiałem go nawet torturować. Przyłączy się.

– Wspaniale, Czarny Pan będzie zadowolony. Ach, cóż to ja mam za maniery. Pewnie zastanawiacie się kto dziś nas odwiedził. To moi drodzy nasza niesamowita przewodnicząca Stowarzyszenia Pomocy Mugolakom.. – Zaśmiał się i spojrzał na Croucha. – Barty mój drogi.. Czy mógłbyś?

– Avada Kedavra! – krzyknął i zobaczyliśmy tylko błysk zielonego światła. W tym samym czasie do pomieszczenia weszli Bellatrix Black, Rudolf i Rabastan Lestrange.

Bellatrix od razu posłała mi piorunujące spojrzenie. Uśmiechnęłam się ironicznie i pomachałam na co prychnęła. 

Nim cokolwiek zdążyła powiedzieć, wstałam i wyszłam z pomieszczenia w poszukiwaniu łazienki. Zeszłam na dół i rozejrzałam się wokół siebie. W głowie ciągle miałam obraz zabitej przed chwilą Berty. Zauważyłam znaczek toalety i zatopiłam się w tłum. Wyszłam z łazienki, a przede mną stanęli oni.

Syriusz Black i James Potter.

– Co wy tu robicie?

– Nie myśl sobie, że mam ochotę tu przebywać, Meadowes – Syriusz zbliżył się do mnie, a moim ciałem przebiegł lekki dreszcz. Zawsze tak na mnie działał. W dodatku po dzisiejszej sytuacji.. – Wolałbym być teraz w innym miejscu. Robię to tylko i wyłącznie dla Lily –wycedził i spojrzał mi w oczy – Po coś tu przyszła?

– Nie Twoja sprawa, a teraz zejdź mi z drogi póki możesz – warknęłam i odepchnęłam go od siebie.

Nie oglądając się za siebie ruszyłam na poszukiwania Regulusa. Ujrzałam go obok szatni gdzie wojownicy przygotowywali się do walki. Podeszłam do niego i zaczęłam coś mówić, ale Black szybko zakrył mi usta dłonią. Chciałam go uderzyć, ale odczytał moje intencję i unieruchomił mnie.

– Cicho bądź. I słuchaj – powiedział i wskazał na drzwi, które były lekko uchylone.

– Tak. Pan Clyde powiedział, że jeżeli uda mi się dowieść swej wartości to wezmę udział w rytuale. Rytuale, który przybliży mnie do Sam-Wiesz-Kogo. 

– Musisz wygrać ten pojedynek. Pan Clyde wkłada mnóstwo wysiłku w ten interes. 

– Zawsze widzę go z wianuszkiem ludzi obok siebie. Czy on kiedykolwiek zostaje sam?

– Słyszałem, że raz w miesiącu robi sobie wolne od szkoły, klubu, wszystkiego. Ma podobno pewną kryjówkę na terenie Hogwartu...

Nie udało mi się usłyszeć nic więcej, bo w tym samym momencie Zabini został wywołany do swojego pojedynku. Oboje odskoczyliśmy do drzwi i schowaliśmy się za kolumną. 

– Dowiedziałam się wystarczająco dużo. Zbieram się zanim ktoś zauważy, że węszę – szepnęłam do Blacka.

– Idź, ja zaraz do Ciebie dołączę. – Pokiwałam głową i skierowałam się w stronę wyjścia.

Świeże powietrze podziałało jak afrodyzjak. Było już grubo po drugiej, a to oznaczało, że muszę wrócić do Hogwartu przez Błonia. Na dworze było zimno, więc szłam szybkim krokiem w stronę zamku. Idąc usłyszałam jakiś hałas. W oka mgnieniu odwróciłam się i skierowałam pięść w stronę przybysza.

– Znów Ty Black? Odczep się ode mnie. – Po jaką cholerę Syriusz mnie śledził? Muszę być bardziej ostrożna.

– Co Ty kurwa wyprawiasz Dorcas? W dodatku w takim miejscu. Do końca Cię już pogięło? – Zacisnęłam zęby.

– Gówno Cię to obchodzi. Przestań za mną łazić – warknęłam i odsunęłam się od niego na większą odległość. – Mam dość powtarzania, żebyście wszyscy dali mi spokó..

– DORCAS UWAŻAJ! – krzyknął Syriusz, a ja poczułam jak coś ostrego wbija mi się w brzuch.

Odrzuciło mnie na parę metrów, a w głowie szumiało. Przekręciłam się na bok, dotknęłam brzucha i poczułam coś lepkiego. Spojrzała na ręce, które były całe we krwi, a potem w górę. Przede mną stał najprawdziwszy wilkołak. Chciałam znaleźć różdżkę, ale tępy ból głowy i ból żeber nie pozwał mi na najmniejszy ruch.

 

– Conjunctivitis!

W tej samej chwili kiedy wilkołak zniżał się by zatopić we mnie kły, zaklęcie ugodziło go w głowę. Usłyszałam głośny skowyt, a także zobaczyłam w oddali lisa, który jakby próbuje porozumieć się ze stworem. Wilkołak odbiegł, a ja starałam się podnieść. Bezskutecznie. Coraz ciężej mi się oddychało.

Zauważyłam, że ktoś do mnie biegnie.

Rodzeństwo Black.

Świetnie.

– Anapneo, Enervate, Episkey, Ferula, Vulnera sanentur.. – Regulus klęczał nade mną i pod nosem wypowiadał zaklęcia. Nie spodziewałam się, że zna tak wiele zaklęć uzdrawiających. Syriusz trzymał mnie za rękę i przestraszony wpatrywał się w moją twarz.

Jak ja za nim tęsknię..

– Zabierz ją do dormitorium – powiedział młodszy Black. – Nikt nie może się dowiedzieć, że dziś byliśmy poza murami szkoły.

Syriusz kiwnął głową, wziął mnie na ręce i zaczął iść w stronę zamku. Nie odzywał się słowem. Zamknęłam oczy i wtuliłam głowę w jego tors. Ocknęłam się kiedy przechodziliśmy przed drzwi mojej sypialni.

– O mój Boże, co jej się stało? – szepnęła Lily i doskoczyła do mojego łóżka na którym położył mnie Syriusz.

– Została zaatakowana. Pilnuj jej Lil – poinstruował rudowłosą, która usiadła na moim łóżku, a z jej oczu leciały łzy. 

Patrzył na mnie, a ja przez chwilę miałam wrażenie, że jest jak kiedyś. Kiedyś, kiedy byliśmy beztroscy, szczęśliwi, zakochani. Chciałam coś powiedzieć, ale nie byłam w stanie. Słowa ugrzęzły i w gardle. Syriusz odwrócił się na pięcie i wyszedł z pokoju, a ja nie myśląc długo zapadłam w głęboki sen.

Podniosłam leniwie powieki. Nie wiedziałam, która była godzina. Rozejrzałam się po pokoju i zauważyłam śpiącą rudowłosą, która trzymała mnie za rękę. Lekko wyswobodziłam się i usiadłam. Ból rozsadzał mój brzuch. Czułam się jakby wbijano mi milion szpil. Syknęłam cicho i opadłam na poduszki. Wczorajsze zdarzenia przelatywały mi przed oczami jak przez mgłę. 

Pojedynki, Greengrass, Regulus, Wilkołak, Syriusz..

Regulus, Syriusz.

Dzień wcześniej niż planowałam, ale to dlatego, że udało mi się znaleźć trochę czasu! Muszę powiedzieć, że bardzo lubię ten rozdział, naprawdę 😊

Pozdrawiam moje ukochane Delilah, Dorcas Meadowes-Black i Lilith Lilith, które są ze mną praktycznie od początku. Wielkie serce dla Was <3